Fijn hoor, Nomi, het ‘Funko poppetje’ op het dashboard van de ET7, zit inmiddels lekker in haar Nederlands. Perfect is het nog niet, maar ze zegt nu vriendelijk ‘goedemorgen’, als je instapt. En daarmee start de dag toch net iets vrolijker.
Klinkt als een futuristische speedboot
Het werpt zo zijn vruchten af, die cursus Nederlands bij de nonnen in Vught, moet je maar denken. Maar je hoort het wel vaker: Nederlands is niet zo’n gemakkelijk te leren taal. Nomi weet zich al wel enigszins te redden, maar complete conversaties in onze taal, dat lukt vooralsnog niet. Komt vast wel. Waar we zeker blij van worden is Banyan 200. Die naam doet misschien denken aan een futuristische speedboot, maar niks ervan, het behelst de nieuwste software. Het zit inmiddels op onze ET7. De update is zo omvangrijk, dat onze duurtester er dik een uur op stond te draaien. Als je je Nio (over the air) update, moet je er zeker van zijn dat je ‘m die tijd even niet nodig hebt. Eenmaal aan de update begonnen, is er geen weg meer terug.
Aan het digitale infuus
Het gaat veel te ver om alle modificaties hier te behandelen, maar dat de update fors is, blijkt wel. De complete interface heeft een nieuwe lay-out. Geen idee of u dit ook heeft, maar op de redactie van e-Drivers kijken we met z’n allen altijd uit naar een verse iOS op onze iPhone. Toch leuk om weer nieuwe features uit te pakken. Nou, datzelfde hebben we met de ET7 als die weer even aan het digitale infuus heeft gehangen. De lay-out van het infotainment is veel duidelijker nu; graphics zijn beter gevormd, logischer gepositioneerd ook. De inrichting van alle menucomponenten is gewijzigd, wat een korte gewenning vraagt. Maar nu, na een weekje sturen functioneert het allemaal erg prettig. Grappig is dat als je op beide ronde knoppen op het stuur drukt, je Sport+ (met direct 650 beschikbare pk’s) activeert. Eveneens fijn is dat de zelfrijfuncties verder zijn geoptimaliseerd. De ET7 blijft voelbaar gemakkelijker tussen de lijnen. Tot op heden was de Nio toch wat aan zoeken. Niet eens hinderlijk, maar nu er digitale aanpassingen zijn verricht, merk je de verbeteringen.
Gewoon de NFC-card bij je houden
We stonden even stil, onlangs. Of beter gezegd, we kregen geen toegang meer tot de Nio. Zoiets gebeurt altijd op een ongeschikt moment. In dit geval ’s avonds, in de, gelukkig verwarmde, parkeergarage van het WTC in Rotterdam. Uiteindelijk bleek de sleutel, waarmee je de Nio ontsluit, een update nodig te hebben. Vervelend, maar interessant werd het toen we bij Nio vroegen om assistentie. Dat verliep eigenlijk heel soepel, en vlot. Kwestie van connectie maken via de Nio-app, vervolgens werden we gebeld door een vriendelijke meneer en werd de Nio op afstand geopend door een Nio-medewerker. In het middenconsole kastje van de auto lag nog een NFC-keycard en zo konden we even later alsnog vertrekken. Handiger was geweest als we die NFC-card gewoon in onze portemonnee hadden, of nog handiger was als we onze telefoon fatsoenlijk hadden voorbereid zodat deze was te gebruiken om toegang tot de ET7 te krijgen. Zo zie je maar: blijken we toch nog wat conservatief te zijn, om het liefst met een sleutel-achtig ding in onze broekzak te lopen. Afijn, wat we hebben geleerd is dat het service-level van Nio past bij de premium-status van het merk.
Tekst: Werner Budding
