Mercedes EQC duurtest – eindverslag – 10.164 km

Er rolden de afgelopen vier maanden zo’n 10.000 kilometers onder de EQC door, gerieflijk, volwaardig, met soms een irritatie aan het stuur, maar vaker met een glimlach. Wat was fijn, wat was minder fijn?

Vanuit conventionele auto ontwikkeld

In een van de vorige duurtestverslagen werd duidelijk dat Mercedes de EQC heeft ontwikkeld vanuit een conventionele auto. Dat merk je bij de inrichting van de SUV, die geen onderscheid biedt met de inrichting van bijvoorbeeld een Mercedes GLC. Ja, het interieur is anders van vorm, beter afgewerkt, maar in de EQC ervaar je niet dat in een elektrische auto veel onderdelen ontbreken en daardoor de packaging beter voor elkaar is. Zoals bijvoorbeeld in een Tesla Model X, maar ook in een Jaguar i-Pace. Beide auto’s bieden ruimte voor bagage onder de voorklep. Open je die klep bij de Mercedes EQC dan tref je vooral een boel techniek aan.

Riante kofferruimte

Aan de andere kant kun je je natuurlijk afvragen hoe vaak een berijder van een EV met een dubbele bagageruimte daadwerkelijk gebruikmaakt van die ruimte voorin. Komt bij dat de EQC een meer dan riante 500 liter aan kofferruimte ter beschikking heeft als je de achterklep elektrisch opent. Die je bovendien op elegante Mercedes-wijze middels een aluminium-knopje uitbreiden door de achterbank automatisch om te klappen.

Ruimte in overvloed

Nee, aan ruimte hebben we geen te kort gehad de afgelopen maanden. De in onze ogen smakelijke vormgeving is inherent aan de behoorlijk dode hoek die de brede D-stijl veroorzaakt. Het zicht rondom naar buiten is verder meer dan goed, het licht trouwens ook. Wat een bak licht produceren de koplampen.

Regenereren

Vaak krijgen we de vraag of bij een elektrische auto de remlichten gaan branden als je volledig gebruik maakt van het regeneratiesysteem van de aandrijflijn. In de Mercedes is dat afhankelijk welke stand van regenereren je hebt geactiveerd. Met, wederom uit aluminium vervaardigde, flippers achter het stuur kun je de mate van afremmen op de motor en daarmee dus de kracht van het regenereren beïnvloeden. Wij reden steevast op de stevigste stand.

Mede daardoor kwamen we regelmatig aan een behoorlijk rijbereik op een volle accu. Tot een enkele keer een fractie meer dan 400 kilometer. Hou rekening met een praktische actieradius van een goede 350 kilometer, afhankelijk van hoe vaak je na 19 uur ’s avonds onderweg bent. Dan kun je namelijk heerlijk met een goede 130 km/h de linkerbaan op, wat enigszins ten koste gaat van het verbruik, dat mag duidelijk zijn.

Aluminium

Over aluminium gesproken. Blijkbaar heeft Mercedes nogal wat van dat spul ingekocht. De EQC zit er vol mee. En da’s allemaal ter visueel vermaak, behalve de strook die in de breedte onder het voorraam is aangebracht. Deze reflecteert bij zonnig weer hinderlijk in het voorraam. De mogelijkheid om de digitale lay-out van het dashboard te veranderen is aardig bedacht, maar in de praktijk kom je uiteindelijk uit bij een setting die je het best bevalt, en daarna laat je dat hoofdstukje in het digitale menu voor wat het is.

Prima stoelen

Erg fijn is het meubilair dat Mercedes in de EQC heeft geplaatst. Zoals we gewend zijn bij de voornamelijk grotere modellen van Mercedes zijn de zetels fors en voelen ze relatief stevig aan. Juist die hardheid zorgt ervoor dat je het lang kunt uithouden zonder rugklachten op te lopen. Het digitale scherm is van een ‘aanraaktype’. Dat werkt absoluut naar behoren, wel blijven er na elke ‘touch’ vette vingers achter. Dat staat niet echt mooi als de zon erop schijnt, bovendien wekt het in deze corona-tijd ook argwaan – wie heeft er vóór mij in deze auto gereden, had hij of zij de handen wel gewassen?

AC-laden kan beter

We hoeven niet reusachtig veel woorden te besteden aan het onboard laadsysteem in de EQC. Met iets meer dan zeven kWh is de laadsnelheid aan de trage kant. Bij een elektrische auto die kan laden op 11 kW kun je spreken van ‘parkeren is laden’. In de EQC moet je lang parkeren voordat je een relevante hoeveelheid energie hebt geladen. Het kan zelfs zo zijn dat als je later op de avond thuiskomt en je de Mercedes aan de thuislader hangt, de EQC ’s morgens niet helemaal vol is. Met 110 kW DC-laden schiet het snelladen gelukkig wel op. Fijn overigens dat de actieradiusmeter, dus het tellertje dat vertelt hoe ver je nog komt zonder bij te laden, ernstig nauwkeurig is. Er zijn elektrische auto’s die het ene moment tonen dat je nog 75 kilometer op een lading kunt rijden, en een paar kilometer later verspringen naar 45 kilometer, zonder dat je je rijstijl enorm hebt veranderd. Juist bij een EV moet je kunnen bouwen op de juiste informatie.

Zwaargewicht

Bepaald licht is de EQC niet, zo’n 2400 kilo. Maar op de een of andere manier draagt dat gewicht bij aan het comfortniveau. Hij voelt een tikkie zwaarlijvig aan. Een kenmerk dat bij meer modellen van Mercedes past. Mercedes zou er wel goed aan doen om de luchtvering tussen de achterwielen iets steviger te maken. Bij al te wild rijdgedrag op en rondom serieuze oneffenheden raak je het eind van de veerweg. De diverse componenten in de EQC zoals: de pedalen, het veergedrag, de vermogensopbouw van de twee elektromotoren en het regenereren creëren een totaal karakter dat hoofdzakelijk bestaat uit comfort. Als auto is de EQC absoluut overtuigend, als elektrische auto zijn er verbeterpunten. Tenzij je prima uit de voeten kunt met 350 kilometer rijbereik en een volle nacht laden.

Tekst: Werner Budding