Voor degene die wat meer feestvreugde wenst in het rijgedrag van de Model Y biedt Tesla nu de Performance variant aan. Loeisnel, redelijk hard geveerd, maar helaas zonder Drift Mode.
Ontchroomd
Staat er potent bij, de Y Performance, zo in het zwart. De auto is vakkundig ‘ontchroomd’, alles dat spiegelend was, is nu afgewerkt in het zwart. En de kleine achterspoiler heeft Tesla geproduceerd uit carbon. Niet dat de Y significant is afgevallen van deze carbon-strip; het gewicht gaat gewoon richting de twee ton, hetgeen overigens wel minder zwaar is dan zijn soortgenoten. Neem de duurtest Volvo C40 (408 pk), die is zo maar ruim honderd kilo zwaarder. Een ook zijn rechtstreekse concurrenten, de Ford Mustang Mach-E GT en de Kia EV6 GT wegen flink meer.
Overigens hebben de mannen bij Tesla stiekem een designkunstje afgekeken van Volkswagen; onder het Dual Motor-logo heeft de Performance een in rood uitgevoerd streepje, zoals de TDI’s van onder meer Golfjes uit het diesel-tijdperk een in rood uitgevoerd I’tje op de bilpartij hadden staan. Rood staat voor kracht, blijkbaar, of het nou oude diesels zijn of hypermoderne EV’s.
Hard geveerd
Elke Y Performance heeft de joekels van 21 inch Turbine-wielen, waar omheen Pirelli P Zero’s liggen. Inderdaad, dat zijn niet perse de ingrediënten voor een reusachtig comfortabel rijgedrag. Grote wielen met platte banden, dat gaat immers altijd wat ten kostte van het afrolcomfort. Nou is de Long Range versie van de Model Y al niet het toonbeeld van een ultiem gerieflijk rijgedrag. Nee, bij Tesla gaat de voorkeur naar enige hardheid in het onderstel. Wat op zich ook wel weer te verklaren is. Want een elektrische auto weegt nou eenmaal redelijk veel, dus voorzie je die van een comfort-onderstel zonder luchtvering, dan ontstaan algauw problemen bij al te veel oneffenheden in het wegdek.
Tesla heeft het gewicht van de Model Y en dus ook van de Y Performance onder de twee ton weten te houden, wat netjes is voor een EV. Maar om dat gewicht niet te laten doorschemeren in het rijgedrag, staat hij stevig op z’n onderstel. Tel daar de verlaging van één centimeter bij, dus een fractie kortere schroefveren (zonder instelbare dempers) en je snapt dat de onderstel karakteristiek past bij de benaming Performance. Luchtvering levert Tesla alleen op de S en X, niet op de Y. De marketeers bij Tesla hebben het niet nodig geacht om het interieur van wat extra versiering te voorzien. Geen rode stiksels, afwerking in carbon of dikke sportstoelen. Binnenin is de Y Performance exact uitgevoerd als een Long Range. En da’s best jammer. Leuk was geweest als de binnenzijde net als de buitenkant wat extra sportiviteit had gekend.
Geen gebrek aan vermogen
Tja, dan het vermogen. En paar geleden heeft Tesla besloten om zo min mogelijk details over de aandrijflijn naar buiten te brengen. We weten dus niet hoeveel vermogen de Performance exact levert. Bellen met Tesla leverde geen uitsluitsel op. Na wat rekenen en sprintcijfers vergelijken (0-100 km/h in 3,7 sec) komen we op zo’n 540 pk. En da’s meer dan genoeg. De week dat we met de Y reden, hebben we geen moment een gebrek aan vermogen gehad.
Prijzen
Rest de vraag of je voor een Performance of voor een Long Range moet gaan. Ik zou zeggen, als je toch graag de Turbine wenst, pak dan de ongeveer vier mille duurdere Performance. Daar zitten die wielen standaard op, hij heeft meer kracht, en een iets uitdagender uiterlijk. Met 71.005 euro kost de Model Y Performance minder dan de 478 pk sterke Ford Mustang Mach-E GT (81.420 euro). Een Kia EV6 GT vraagt een investering van 63.165 euro en levert een moddervette 576 pk. Daar heeft deze Y Performance dus een flinke kluif aan, in diverse opzichten.
Tekst: Werner Budding
