Wie dacht dat het merk Lucid mogelijk bij afvallers als Fisker en HiPhi zou gaan behoren, heeft het mis. Een stevige Saudische investering in Lucid Motors creëert een veilige haven voor de Californische autobouwer. De test Lucid Air laat zien: dit merk is here to stay.
Einde discussie over het rijbereik
Zo ziet Lucid zich overigens ook: als autoproducent, niet als fabrikant van elektrische auto’s. ‘Wij bouwen auto’s met een elektrische aandrijflijn die zich kunnen meten met die van conventionele auto’s’, aldus een engineer. Dat vertaalt zich in een rijbereik van 960 kilometer voor de Air Grand Tour met de 112 kWh accu. Klaar, einde discussie over rijbereik. Ofschoon je een dergelijke discussie ook niet bij het ‘instapmodel’ hoeft te voeren: de Air Pure – zoals gereden in deze test Lucid Air – haalt volgens de WLTP-methode een goeie 700 kilometer. Met een laadcapaciteit van 200 kW aan DC scoor je een mooie combi qua laadtijden en actieradius. De duurdere versies gaan tot 300 kW laden, en altijd laadt een Lucid aan AC op 22 kW. Prima dus.
Maar hoe zit het nou met die Arabieren?
De investeringsclub PIF (Public Investment Fund), afkomstig uit Saudi-Arabië, bezit zo’n 66 procent van de Lucid-aandelen. Daardoor heeft Lucid werkkapitaal om te ontwikkelen, bouwen en vooral om de tijd te kunnen nemen om organisch te groeien. Daarbij telt mee dat Saudi-Arabië zich steeds meer profileert als westers land, met evenementen als Le Dakar en Formule 1, het aantrekken van roemrijke voetballers, het bouwen van megalomane steden en door in de automotive te stappen. Niet door zelf een automerk te ontwikkelen, maar door op een rijdende trein te springen. Hoewel Trump dikke vrienden is met de Saudi’s, lijkt het alsof ze daar al doorhadden dat ‘importtarief’ het woord van 2025 zou worden. In Saudi-Arabië is inmiddels een fabriek gebouwd waar Lucids van de band gaan rollen – onder meer de Gravity, vanaf 2026. Dat is de eerste autofabriek van het land. Saudi-Arabië telt nu dus mee in de wereld van de automotive en de eerste leveringen naar Europa kunnen snel beginnen. De zakken zijn diep in het land van koning Salman bin Abdoel Aziz al-Saoed, met zijn zoon Mohammed bin Salman (MBS) als gezicht. Bovendien verliest MBS niet graag, hetgeen met een vermogen van 17,5 miljard euro ook niet hoeft. Dus al draait Lucid voorlopig nog verlies, maak je als consument geen zorgen om de toekomst.
Gravity krijgt wel een trekhaak
De kans dat het Amerikaanse merk binnen vijf à zes jaar echt winst gaat maken, lijkt best aannemelijk. Na de SUV-versie van de Air, de Gravity, volgt een midsize model, met vermoedelijk een naam als ‘Earth’, ‘Wind’ and ‘Fire’ – hoewel de laatste het minst kansrijk is. Gek trouwens dat de Lucid Air geen ‘air suspension’ heeft, oftewel luchtvering. De Gravity krijgt dit wel, handig voor in het terrein. Een ander verschil tussen de sedan en de SUV is de mogelijkheid om een trekhaak onder de Gravity te monteren – daarmee mag ‘ie dik 2,5 ton trekken. Onder de Air past simpelweg geen trekhaak, omdat ‘ie een diffuser van ongeveer een meter lengte heeft: de grootste van alle productieauto’s. Zoals overigens ook de frunk de grootste is van alle elektrische auto’s op de markt. Twee kinderen kunnen zich er met gemak in verstoppen.
Digitale detox
Lucid heeft de boel sterk verbeterd in de Air. Dat omvat fraaiere materialen in het interieur, betere pasvormen, nieuwe hardware zoals knoppen, en veel softwarematige aanpassingen. Ik reed ruim twee jaar geleden al met de Air, gewoon in Nederland. Dat was destijds oké, maar verre van volmaakt. Allerlei kleine dingen hinderden. Maar nu is veel anders: in de Air 2.0 ontstaan nauwelijks ergernissen. De menu-infrastructuur van de schermen maakt een goede indruk, alles verloopt soepel en wie toe is aan digitale rust, klapt het grote onderste scherm gewoon weg. Fijn zijn de grote symbolen, ondersteund met keurige Nederlandse tekst.
Fijne onderstelafstemming
Voor Nederland lijkt de Pure de Lucid die je moet hebben. Zijn prijs bedraagt een kleine negentig mille; net wat anders dan de dik twee ton die de 1250 pk sterke Sapphire moet kosten. Met 442 pk kom je overigens prima vooruit. Een auto van twee ton wagengewicht of meer vraagt om luchtvering, dat roepen we vaak bij e-drivers.com. Maar deze test Lucid Air bewijst dat die uitspraak niet altijd opgaat. De Pure – met zijn 88 kWh accu – weegt weliswaar ‘maar’ 2300 kilo, maar weet toch écht indruk te maken met zijn onderstelafstemming. Onze testrit ging van Marbella via het Sierra de las Nieves-gebergte naar Ronda en vandaar terug naar de Middellandse Zee, richting Estepona. De wegen zijn er uitdagend en vol langgerekte kreukels. Toch blijft de Pure onder alle omstandigheden stabiel, zonder ook maar een moment te verraden dat we met een flinke massa onderweg zijn.
Basisversie biedt de meeste ruimte
Hoewel de Air groter oogt dan vijf meter, blijft hij met 4,96 meter net onder die grens. Binnenin is het ruimteaanbod royaal. De bagageruimte is serieus groot, de frunk idem – en bij de versie met de kleinste accu (88 kWh) reiken de accucellen niet verder dan onder de voorstoelen. Daardoor biedt deze basisversie zelfs de meeste beenruimte achterin. Je voeten kunnen een kleine tien centimeter verder naar beneden. Voeg daarbij de portieren die tot negentig graden openen en je snapt dat dit de beste chauffeursauto in het gamma is.
Al met al heeft Lucid gedaan wat het al jaren geleden had moeten doen: van de Air een écht goede auto maken. Inmiddels kan de sedan zich meten met een BMW i5, Mercedes EQE, Tesla Model S en Audi A6 e-tron. Want voorlopig is de Air – op de juiste wielen – ’s werelds meest efficiënte elektrische auto, relatief gezien dan, qua formaat en gewicht. En als je een beetje relaxt rijdt met de Air Grand Tour, tik je die 960 kilometer ook echt aan.
Inderdaad, dat vraagt om een duurtest. En die test Lucid Air lees je binnenkort op e-Drivers.com.
