Met de Kia e-Niro naar Italië

Vorig jaar bedachten wij de nieuwe rubriek e-Trips. Toen gooide corona roet in het eten. Lockdown, en nog veel meer gedoe. Niet de beste gelegenheid om trips te maken. Om die rubriek toch maar van de grond te krijgen gingen we in onze vakanties met een elektrische auto op pad.

Spannend? Ach welnee!

Ik heb uiteraard wel vaker met elektrische auto’s gereden maar dit was dit mijn eerste langere trip. Toen ik begon met schrijven over elektrische auto’s, dat zal in 2018 zijn geweest, was er nog veel te doen over ‘range anxiety’ en was de hoeveelheid snelladers langs de doorgaande wegen nog vrij gering. Sindsdien is er veel gebeurd. Ik heb in de afgelopen jaren heel veel bijgeleerd over elektrisch rijden en de e-mobiliteit is nu ook een stuk verder gevorderd. In Nederland althans, en in Duitsland, en het Verenigd Koninkrijk.

Maar nu gaat de reis naar Italië. Daar zijn toch wel wat minder laadpunten. Trouwens, dat geldt ook voor Oostenrijk. Bovendien is het laden in beide landen behoorlijk aan de prijs. Gelukkig gaan we niet verder dan Zuid-Tirol en ligt onze bestemming maar een kilometer of 50 over de Oostenrijks-Italiaanse grens. We steken Oostenrijk op het smalste gedeelte over dus de laatste laadstop zal ergens in Duitsland zijn.

Ik hoorde het al in mijn omgeving. “Met een elektrische auto op vakantie, en dan helemaal naar Italië? Spannend hoor!. Je moet onderweg zeker overnachten om hem op te laden?”

Nee, spannend was het zeker niet. Het enige dat er mis zou kunnen gaan is een storing bij een laadpaal. Als je niet de laatste procentjes opzoekt is er niets aan de hand.

De auto

Ik heb zelf geen elektrische auto maar kan er uiteraard wel eentje uit de perspool van een importeur lenen. Het doel van onze nieuwe rubriek e-Trips is om te laten zien dat je met een heel gewone elektrische auto prima op vakantie kunt. Dus geen Model S Long Range met een bovengemiddelde actieradius.

Kia e-Niro 64 kWh

Het toeval wil dat de Kia ons al eens had gevraagd of we eens iets leuks met de e-Niro wilden gaan doen. Zo’n auto, die een aantal keren de meest verkochte elektrische auto van Nederland was, past heel prima in het plaatje. De importeur had alleen de 39 kWh-versie in de perspool staan. Een korte blik op aBetterRoutePlanner.com leerde ons dat er dan 7 laadstops nodig waren. Oké, da’s wel heel veel, ruim 4 uur laden op een rit van 900 kilometer. De 64 kWh-versie zou veel geschikter zijn. Gelukkig wist Kia er eentje voor me te regelen. Nota bene de companycar van een van de medewerkers van de importeur, iets wat wij absoluut waarderen. Met die Kia e-Niro 64 kWh zijn er maar 4 laadstops nodig. Ongeveer net zoveel als wij normaal gesproken pauzes zouden houden. Kortom: ideaal!

Er komt nog een mazzeltje bij: in de parkeergarage van het appartement waar we zullen verblijven, hangt een 11 kWh wandlader die we voor een zeker voor Italië bijzonder schappelijk tarief (0,35/kWh) mogen gebruiken. Ter plekke hoeven we ons dus geen zorgen over het opladen te maken.

De voorbereiding

Ik ben toch wel een beetje een control freak dus ik wil me wel een beetje goed voorbereiden. In overleg met Maarten Hachmang van LaadpasTop10 bestelde ik de laadpassen van Shell/NewMotion en Maingau. Daarmee zou ik onderweg overal terecht moeten kunnen.

Voor de ritplanning vooraf maakte ik gebruik van aBetterRoutePlanner.com. Ook installeerde ik de bijbehorende app op mijn telefoon, alsmede die van Shell/Newmotion, Maingau en ChargeMap. Knappe jongen die dan geen laadpaal weet te vinden.

aBetterRoutePlanner.com

Het mooie van deze website is dat deze niet alleen de route voor je uitzoekt, maar ook de laadpunten. En dat aan de hand van het type auto, accu en andere factoren. Dan doet de app overigens ook. Je kunt de laadstops delen met Google Maps. Die kun je via Android Auto zichtbaar maken op het centrale display van de auto. Eenvoudiger kan het bijna niet. Nou ja, het nadeel is dan wel dat de auto niet weet dat je een laadpunt nadert en de accu dus niet vooraf op de juiste temperatuur zal brengen.

Dan maar Plan B

Daarom probeerden we ook de TomTom-navigatie van de auto. Voor normale navigatie voldoet hij over het algemeen prima. Maar als je een route inplant naar een bestemming die verder weg is dan de actieradius, gaat de navigatie wel voor je op zoek naar laadpunten, maar die bevinden zich niet op een logische plaats langs de route.

Misschien hadden we er nog wat meer mee moeten oefenen maar het is ons niet gelukt om dit voor elkaar te krijgen. Best wel jammer. Gelukkig hadden we een plan B en konden we de in aBetterRoutePlanner.com genoemde laadpunten in het navigatiesysteem van de Kia opzoeken.

Laden onderweg

Geen laadpaal voor de deur (en ook een oprit) maar er staat een keurige dubbele 22 kW-laadpaal bij het restaurant om de hoek. We gingen dus met een volle accu op pad.

Laadstop 1 – Ionity, Ohlisiger Heide, Solingen

De eerste laadstop is ergens tussen Düsseldorf en Keulen. Daar staat een rijtje snelladers van Ionity. Hoewel we midden in de ochtendspits in het Ruhrgebied zitten, zijn we de enige. En ook een goed moment voor een kop koffie, zo vroeg in de ochtend. Doordat het laden daar eigenlijk vlotter ging dan we hadden verwacht, hebben we de accu met een procent of 5 extra geladen.

Laadstop 2 – ENBW, Kraichgau Süd, Sinsheim

Bij de volgende stop troffen we een superdeluxe laadstation van ENBW. Laadpalen die in een bijna parkachtige omgeving staan, met picknickbankjes en alles wat je je nog meer kunt wensen. De rustplaats is net gerenoveerd en ziet er helemaal top uit. Er is zelfs een door hekjes afgescheiden hondenspeelveldje. De snelladers staan hier een beetje verspreid zodat het tellen lastig gaat maar het zijn er een stuk of 10. En weer zijn we de enige die hier staat te laden.

Het is niet al te druk op de weg maar de wegwerkzaamheden lijken niet op te houden. Rustig rijden dus en dat is te merken aan het verbruik. Bij de volgende geplande laadstop zouden we nog meer dan een halve accu hebben. Dat gaan we niet doen. In de wetenschap dat iedere 20 à 30 km snelladers staan rijden we nog even door.

Laadstop 3 – Total, Kirchheim a/d Teck

We komen uiteindelijk bij een splinternieuw laadparkje vlak bij een afslag terecht, bij Kirchheim an der Teck. Splinternieuwe laders van Total, pal tegenover een gelijknamig tankstation. En ook hier zijn we de enige die komt laden. Hoezo te weinig laadpalen, zou je denken.

Er staat iemand te tanken als we aankomen. De beste man staat een beetje hoofdschuddend naar ons te kijken. Zo van ‘dat gaat wel even duren he’. Hij weet niet dat we dit keer niet zoveel bij hoeven te laden. Gewoon genoeg om laadstop nummer 4 (vlak voor de Oostenrijkse grens) te halen. Op het moment dat hij met een kop koffie in de hand de kassa verlaat, koppel ik de laadkabel alweer af en schieten we nog voor hem de weg op.

Laadstop 4 – AllgäuStrom, Dietmannsried

De volgende laadstop gaat iets minder vlot. Niet qua rijden, want de snelweg net voor de grens is heerlijk rustig en het zonnetje schijnt. De bergen komen ook al een beetje in zicht dus de stemming stijgt. Maar niet voor lang. De volgende laadstop is bij een parkeerplaats. Daar treffen we een paar oudere snelladers van wederom ENBW. En we zijn nu eens niet de enige, er staat al een Hyundai Kona te laden. Wij kiezen de lader er pal naast. Helaas, daar gaat het dus niet goed. Er is wel communicatie tussen laadpaal en auto maar de laadpaal geeft aan dat de DC-verbinding verbroken is. Stekker losgekoppeld, opnieuw proberen. Nog niet. In omgekeerde volgorde geprobeerd. Nee, alweer niet. De stekker voorzichtig een beetje heen en weer wrikken helpt ook niet.

Dan maar de derde en enige andere laadpaal proberen. Maar op dat moment stopt daar net een Mini en koppelt een vrolijke jongedame haar kekke autootje aan de lader. Het is haar van harte gegund. De Kona naast ons staat al op ruim 80% maar de eigenaar is in geen velden of wegen te bekennen. Daar gaan we niet op wachten, we moeten dus naar een ander laadstation en gaan weer op pad. Op zo’n moment ben je overigens wel blij dat je de accu niet nagenoeg leeg hebt gereden.

Een korte blik op Chargemap leert ons dat er 10 km verder ook een snellader staat. Alleen haalt die maar 50 kW. En het is er ook maar precies één. De laders daarna zijn een stuk verder weg en daarvoor zouden we ook een stuk om moeten rijden.

Toch maar die 50 kW-lader dus. Die paar minuten extra laadtijd maakt ook niet uit. We hadden tijdens de eerdere laadstops al gezien dat de beloofde laadsnelheid van 75 kWh een stuk minder wordt zodra de acculading boven de 60% komt. Dan is het eerder 40 kW. Bij aankomst blijkt dit geen standaard laadpaal te zijn. Een wat ouder model, zo te zien onderdeel van een regionaal ‘vergroeningsproject’. De passen van Plugsurfing, Shell/NewMotion en Maingau geven hier geen enkele sjoeger. Maar je kunt er wel gewoon pinnen dus dan pakken de pinpas. Het tarief is trouwens ook interessant: zo te zien betaal je hier een vast bedrag van iets minder dan 10 euro, ongeacht de hoeveelheid energie die je afneemt.

Het leuke van deze plek is dat hij op de parkeerplaats van een heel leuk koffietentje staat, pal naast het terras. Terwijl de laadpaal het inwendige van de e-Niro verzorgt, doen wij dat met een lekkere ‘Kaffee und Kuchen’ en genieten ondertussen van het zonnetje en het uitzicht op de bergen. De ideale plek om het vakantiegevoel een flinke boost te geven. Daarom vinden we het ook helemaal geen probleem om 10 minuutjes extra te blijven zitten om de accu wat verder op te laden dan strikt nodig is. We moeten in Oostenrijk namelijk de Fernpass en de Reschenpass over. Los van eventuele opstoppingen weten we niet in hoeverre aBetterRouteplanner rekening houdt met het extra verbruik bergop.

Oostenrijk, en Italië

Eenmaal in Oostenrijk aangekomen blijkt de drukte op de weg (en het energieverbruik) enorm mee te vallen. We krijgen hier ook met de eerste berghellingen te maken. Daar was ik met mijn brandstofauto’s al ruimschoots aan gewend. Nu voor het eerst met een elektrische auto. Is het genoeg als ik zeg dat ik de grijns bijna niet van mijn gezicht kreeg? Ik kom later nog terug op het rijden in de bergen.

Voor we het weten zijn we bij Reschen de Italiaanse grens over. Allebei ‘getest voor op reis’ en ik heb vorige week ook mijn 2^e vaccinatie gehad dus we zijn er klaar voor, maar ook hier geen enkel teken van controles. Bij aankomst in Pension Obkircher in Goldrain/Coldrano ook niet. Mondkapjes uiteraard, maar het ‘3G’ (gevaccineerd, getest of genezen) schijnt hier in de praktijk niet zo van toepassing te zijn.

De eigenaresse heeft voor ons de parkeerplaats naast het laadpunt gereserveerd en heeft de bijpassende laadpas al klaar gelegd. Hoe luxe kun je het hebben. We sjouwen de bagage naar het appartement, sluiten de e-Niro op de lader aan en gaan van onze vakantie genieten.

De bergen in

De volgende dag gingen we onze eerste bergwandeling maken. Ik had mede vanwege de coronapandemie en drukte op het werk niet veel kunnen trainen en daardoor liep soms met de tong op mijn schoenen. De dag erna ging het gelukkig al een stuk beter.

Daarna was het tijd om met de e-Niro de beroemde Stelviopas te rijden. We kozen bewust een doordeweekse dag, zodat het wat rustiger is. Het was een prachtige rit waar de Kia e-Niro duidelijk liet blijken zich heel goed thuis te voelen in de bergen. Maar de combinatie van veel auto’s en nog veel meer motorfietsen, racefietsen en mountainbikes op een smalle, bochtige weg met tientallen haarspeldbochten is verre van ideaal. Als ik de ‘Stelvio’ nog een keer doe, dan is het om 6 uur ’s ochtends. Maar anders echt nooit meer! De dagen erna zijn we weer de bergen in geweest en hebben we ook wat rondgetoerd, om heel stiekem steeds meer verliefd op de e-Niro te worden.

De terugweg, een week later, leek best wel op de heenweg. We vertrokken met een volle accu en hadden ook nu weer vier laadstops. En ook op de terugweg hadden we problemen bij een soortgelijke ENBW-snellader. Het was nu wel wat drukker bij de snelladers maar er waren er steeds genoeg vrij.

Wat ons wel opviel: op de Duitse parkeerplaatsen staan de snelladers bij een willekeurige parkeerplek, waar iedereen mag parkeren. Dan loop je kans dat de lader wel vrij is maar dat de brandstofauto’s op de parkeerplaats hem volstrekt onbereikbaar maken. Kies op drukke dagen daarom alleen laadstations met minimaal 3 of liever 5 laadpunten. Dan weet je zeker dat het een laadparkje is en dat de parkeerplekken alleen voor elektrische auto’s beschikbaar zijn.

Elektrisch rijden in Oostenrijk en Italië

Hoewel het elektrisch rijden in Italië nog in de kinderstoelen staat, zijn er in Zuid-Tirol genoeg openbare laadpunten te vinden. Zowel 11 of 22 kW AC-lader als snelladers. Die zijn soms maar 50 kW maar ze zijn er wel, in bijna ieder groter dorpje. En heel vaak kun je midden in z’n dorpje gratis parkeren tijdens het laden. Daar wordt nog echt de ‘groene loper’ uitgelegd. Nu is Zuid-Tirol met voorsprong het meest welvarende en meest vooruitstrevende deel van Italië. We kunnen ons voorstellen dat als je wat zuidelijker komt, de laadpalen wat schaarser worden. De eigenaren van het pension waar we verbleven rijden trouwens ook elektrisch (Nissan Leaf, Skoda Citygo en ook een Skoda Octavia PHEV omdat een Enyaq nog niet leverbaar was).

In Oostenrijk, al hebben we er daar niet zo op gelet, hebben we ook regelmatig laadpunten langs de weg gezien. Langs de doorgaande routes zijn daar de nodige snelladers te vinden.

Opletten met prijzen per minuut

Let in beide landen wel op het tarief. Goedkoop is het daar sowieso nergens maar soms betaal je een tarief per minuut. Als je niet oplet dan blijk dat soms neer te komen op bijna een euro per kWh, en dan ga ik nog uit van een laadsnelheid van 11 kW. Met 3,6 kW is het tarief per kWh dus drie keer zo hoog! Let daar dus ook op met je laadpassen. Kies er dan echt eentje met een vast tarief per kWh. Er schijnt voor Italië ook een voordelige Juicepass te zijn maar wij kregen die app niet aan de praat.

In de bergen met een elektrische auto

Het rijden in de bergen met een elektrische auto is een verhaal op zich. Als er een auto geschikt is om in de bergen te rijden, dan is het wel een elektrische auto. Je beschikt vanaf stilstand over een enorm koppel, ongeacht de snelheid. Waar je met een brandstofauto, ook als het een krachtige motor en een automaat betreft, wel eens druk moet maken of je bergop wel genoeg toeren maakt om voldoende koppel te hebben: dat is met een elektrische auto volstrekt niet nodig. Je hebt gewoon altijd power genoeg, ook bij heel lage snelheden. Ook als je helling de binnenbocht van die haarspeldbocht moet nemen trekt de elektromotor je probleemloos de berg op. Dat kan met 1 km/u, of met 3, of 10, wat je maar wilt. En, niet te vergeten: altijd fluisterstil! Een ongekend luxe die we niet snel zullen vergeten.

Dat geldt ook voor het bergaf rijden. De e-Niro kent drie regeneratiestanden. Je kunt aan de hand van de helling en snelheid dus altijd de meest geschikte stand kiezen. Die stand kun je makkelijk instellen met de flippers achter het stuur. Na een beetje oefenen kun je kilometers lang bergaf rijden waarbij je alleen met de motor afremt (en steeds energie regenereert). Bovendien kun je met de linker flipper bijremmen waarbij je de auto desnoods tot stilstand af kunt remmen. Jammer dat je die flippers als je heel veel en snel moet sturen vaak kwijt bent.

De Kia e-Niro als vakantie-auto

Hoewel de e-Niro niet de ideale auto voor een langere vakantierit lijkt, blijkt hij in de praktijk prima te voldoen. Wij waren met zijn tweetjes. We gingen niet kamperen maar hadden als echte Nederlanders wel een kratje met boodschappen mee. Maar ook spullen om in de bergen te wandelen. Kleinere en grotere rugzakken, lage en hoge bergschoenen, pickels, stijgijzers, een tas met energierepen en dergelijke, plus een rugzak voor de laptop en camera’s, en natuurlijk ook reistassen voor onze normale kleren. Dat alles paste niet in de kofferbak. De reistassen voor onze normale kleren gingen dus op de achterbank. Wie met zijn vieren op vakantie gaat zal minder spullen mee moeten nemen. Je kunt de hoedenplank natuurlijk thuis laten en de bagage dan hogerop stapelen. Een dakbox kan natuurlijk ook, maar die extra luchtweerstand gaat wel ten koste van de actieradius.

Het rijden op de snelweg ging prima. Ik vond niet helemaal mijn zit in de stoelen en miste in deze op één na duurste uitvoering ook een verstelbare lendensteun. Maar qua weggedrag, zowel op de snelweg en op de binnenwegen, voldoet de Kia e-Niro wat mij betreft prima.

Maar pas op bij een nat wegdek. Dan merk je dat de combinatie van voorwielaandrijving en het instant hoge koppel van de elektromotor niet ideaal is. De voorwielen komen als het stuur niet in de middenstand staat al snel tractie te kort.

Op de bochtige wegen in de bergen verdient het verder aanbeveling om de lane assist uit te schakelen. Die laat anders iets te vaak van zich horen en corrigeert het stuur dan ook op redelijk irritante wijze. In de bergen is de ideale lijn niet altijd evenwijdig aan de lijnen van het wegdek, zeker niet als je gaten in de weg of steenslag wilt ontwijken.

Als je een dagje wandelen of de stad in gaat dan staat de auto de hele dag in de gloeiende zon te bakken. Dan is het uitermate prettig dat je de airco via de app van tevoren kunt activeren om zo een heerlijk koele auto aan te treffen.

Positief

Wat ons aan de Kia het meest beviel, was de elektrische aandrijving. Het blijft toch heerlijk om over een fluisterstille motor te beschikken die de auto als het nodig is uiterst vlot en levendig laat reageren (ook in de Eco-stand, waarin wij meestal reden). Het rijgedrag is prima en het feit dat hij niet zo lang is zorgde in de bergen voor een goede wendbaarheid.

De mogelijkheid voor Android Auto en Apple Airplay is prettig. Je navigatie en Spotify bedienen vanaf het centrale display is ideaal, al kon je zien dat dit scherm niet meer het allernieuwste model is. Het is lang niet zo intuïtief als het scherm van een tablet of smartphone zodat je soms wel even moest zoeken.

De 64 kWh accu zorgt voor een prima actieradius waardoor het ook een hele fijne vakantie-auto is. Als je het een beetje uitkient dan lopen de laadstops nagenoeg synchroon met de pauzes die je normaal gesproken ook zou nemen. De pauzes worden dan zo nu en dan 10 minuutjes langer, meer niet.

Wie tijdens vakanties niet meer dan pakweg 500 km per dag rijdt kan ook voor de goedkopere 39 kWh-accu kiezen. In Nederland biedt die genoeg actieradius en tijdens de paar langere ritten neem je de extra laadstops gezien het prijsverschil absoluut voor lief.

Minder positief

Als we commentaar over de ons ter beschikking gestelde Kia moeten bedenken, dan moeten we best wel zoeken. Een heel licht rammeltje ter hoogte van het raam linksvoor, ietwat verouderde kaarten van het navigatiesysteem en de wat minder gebruiksvriendelijke navigatie naar laadpunten op de route. Ook hadden wij wat problemen met de Kia-app. Die zit kennelijk in een overgangsfase naar een nieuwe versie. Wij kregen herhaaldelijk het Google Playstore scherm in beeld om te updaten terwijl wij de update allang binnen hadden. Dat zal binnenkort wel zijn opgelost.

Verder kan de zilvergrijze strip die over de gehele breedte over het dashboard loopt behoorlijk verblindend reflecteren. Het beeld van de achteruitrijcamera is een beetje misleidend. De voorwerpen zijn een stuk dichterbij dan ze in eerste instantie lijken.

Ook lijkt de thermostaat van de climate control niet altijd even consequent te zijn, we moesten deze regelmatig bijstellen en we vonden de luchtstroom uit de ventilatieroosters soms ook wat storend. Verder zullen wij nooit vrienden worden van een adaptieve cruise control maar dat ligt niet aan de Kia. Nou ja, we hadden het wel prettig gevonden als hij ook een normale cruise control zou hebben. EDIT: Kia laat weten dat de e-Niro ook een normale cruise control heeft. Hiervoor moet je na het activeren van de SCC de ‘afstandknop’ langer indrukken. Goed om te weten. Volgende keer het instructieboekje nóg beter doornemen dus.

Gewoon doen!

Is een elektrische auto geschikt om mee op vakantie te gaan? Nou, een volmondig ja is iets te veel van het goede. Wie een elektrische auto met een niet al te grote accu heeft, zal tijdens lange ritten relatief vaak aan de snellader moeten staan. Maar dat is ook het enige beletsel om niet met een elektrische auto op vakantie te gaan. Al die verhalen over gedoe met kapotte laadpalen en lege accu’s: die zijn overtrokken of niet meer van deze tijd. Zolang je maar zorgt dat je wat kilometers reserve hebt, is er altijd nog een ander laadpunt in de buurt. Vandaar mijn welgemeend advies: gewoon doen! Al was het alleen maar voor het uitzicht. 😉