Borrelpraat – Column door Werner Budding

borrelpraat column werner budding

Da’s klaarblijkelijk het lot als je een tijdje in de automotive rondloopt; geen feestje of verjaardag gaat voorbij of auto’s en van alles er omheen zijn onderwerp van gesprek. Met veelal hetzelfde soort vragen of opmerkingen.

Opmerkingen als ‘Tesla zal het vast niet overleven’, ‘er komt een verbod op klassieke auto’s’, ‘elektrische auto’s zijn tijdelijk, waterstof is de heilige graal.’ En als je dan, als autoliefhebber tegen een autoliefhebber, zegt dat je regelmatig een diepe buiging maakt voor het merk Tesla, dan staat je wat te wachten. Bij het onderwerp Tesla ontstaat meestal vuur, want het merk zou ‘kwalitatief slecht’ zijn en ‘geen beleving’ bieden. Ik probeer dat dan iets te nuanceren, met het oordeel dat een Tesla kwalitatief inderdaad niet helemaal van het Duitse premiumniveau is, en geen beleving ligt er maar net aan waar je beleving wenst uit te halen. Dat Tesla een softwarebedrijf is, dat toevallig wat hardwarecomponenten om die software heeft ontwikkeld, ligt ten grondslag aan de soms minder nauwkeurige bouwkwaliteit – voornamelijk bij de eerste generatie Model S. En dat het uiteindelijke doel van Tesla is om een C02-neutrale volledig autonoom rijdende auto te ontwikkelen, die als deelauto inkomsten kan gaan genereren voor de eigenaar, gaat het niveau van de gemiddelde borrelpraat soms te boven.

Ook uit het rijtje ‘borrelpraat’: een verbod op klassieke auto’s. Ik zie dat zo één, twee, drie niet gebeuren, hoewel op lokaal niveau wel enig verzet te verwachten is – denk aan stadcentra en verstedelijkte gebieden. Er rijden (of staan…) iets meer dan 200.000 classics in Nederland. Dat aantal stijgt jaarlijks, omdat er elk jaar opnieuw modellen dertig jaar of ouder zijn, het criterium van een klassieker. En omdat er jaarlijks duizenden oudjes naar Nederland worden gehaald. Cultureel erfgoed, waar een groep mensen plezier aan beleeft, zonder daarmee anderen ernstig tot last te zijn – dat laatste is nogal eens de oorzaak van een verbod. Het feit dat veel nieuwe eigenaren van een klassieke auto de aanschaf hebben gedaan als investering, en er dus amper mee rijden, draagt verder bij aan de onzinnigheid van een verbod. Volgens het CBS tuft de bezitter van een klassieke auto van veertig jaar of ouder gemiddeld 1700 kilometertjes per jaar, da’s 0,2 procent van alle Nederlandse kilometers die jaarlijks worden gereden. Verwaarloosbaar dus.

Maar de mooiste borrelpraat is toch wel die over waterstof: ‘auto’s op waterstof dat wordt het helemaal, vergeet die elektrische auto’. Want, kinderhandjes knutselen de accu’s voor EV’s in elkaar, de C02-voetprint overtreft die van een auto met een verbrandingsmotor riant, ze vliegen te pas en te onpas in de fik, zijn kostbaar en je kunt nauwelijks laden. Heerlijk, dergelijke vooroordelen rondom de elektrische auto. Dat er ruim 60.000 openbare laadpunten in Nederland staan, zo’n 1800 snelladers, er dagelijks zo’n 250 bij komen, en er slechts vijf openbare plekken zijn waar je als consument waterstof kunt tanken en dat dat spul acht euro per kilo kost waar je zo’n honderd kilometer ver mee komt, is vaak niet zo bekend. Evenmin weten veel verjaardagsgasten dat je met elektriciteit waterstof moet maken, om vervolgens in de auto die elektriciteit uit de waterstof te halen, om de elektromotor aan te drijven. Dat het hele proces, van waterstof produceren tot het uiteindelijke gebruik in een fuelcellauto per kilometer ongeveer drie keer zo veel stroom vergt als bij een elektrische auto, draagt ook niet bij aan een succesvolle toekomst van een waterstofauto. Inefficiënt, kostbaar, weinig draagvlak, een slechte infrastructuur en weinig aanbod, nee, de waterstofaandrijflijn in personenauto’s is niet de heilige graal. Prettige verjaardag nog!

Vorig artikelSAIC en Alibaba lanceren premium automerk met 1000 km rijbereik
Volgend artikelEerste rij-impressie van de Mercedes EQA

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in