De Opel Frontera GRAVEL ziet eruit alsof hij elk moment het terrein in kan. Robuust, matzwart, met offroadbanden, een lier op de neus en schijnwerpers op het dak. Maar schijn bedriegt. De GRAVEL is een studiemodel – een conceptauto – gebaseerd op de nieuwe elektrische Opel Frontera. En zónder vierwielaandrijving, dat staat vast.
Hij ziet er echter wel interessant uit. Overmorgen maakt hij zijn debuut tijdens XS CARNIGHT Wörthersee en daar zal hij ongetwijfeld aardig wat aandacht trekken. Maar hoe serieus moeten we dit nemen? En belangrijker nog: wat zou er overblijven als Opel besluit een avontuurlijke Frontera-variant in productie te nemen?
Conceptauto’s: creatief laboratorium of reclamebord?
Voor de GRAVEL ging Opel verder dan zomaar een ‘uitrustingsvariant’. Opel werkte voor dit project samen met tuning- en autosportpartners BlackFish en XS, die normaliter optreden in het hogere performance-segment. Dat zegt al iets: dit is een echte showauto, bedoeld om aandacht te trekken en emoties op te roepen. In dat opzicht is de GRAVEL geslaagd. Maar conceptcars zijn zelden letterlijke voorbodes van een productiemodel. Ze dienen eerder als laboratorium voor designtaal, of als marketinginstrument voor merkpositionering. De vraag is dus niet wanneer deze auto komt, maar wat er überhaupt van over zou blijven.
Wat kan mee naar de serieproductie?
Neem bijvoorbeeld de wrap in ‘Desert Stone’ met matzwarte accenten. Die kleurcombinatie oogt aantrekkelijk en zou – in aangepaste vorm – zo in een accessoirepakket kunnen belanden. Datzelfde geldt voor de oranje stylingdetails, zoals op het Vizor-logo en de spiegelkappen.
Ook de dakdrager is een realistische toevoeging – stoer én functioneel. Opel zou deze als accessoire kunnen aanbieden, net als de 16-inch CWE-wielen (met minder extreme banden) en eventueel zelfs de extra verlichting. Maar de lier op de voorbumper? Onwaarschijnlijk. De kosten, regelgeving en technische aanpassingen maken zo’n element niet levensvatbaar voor productie.
Geen vierwielaandrijving, een bewuste keuze
De grootste beperking blijft het platform. De Frontera Electric staat op het nieuwe Smart Car Platform van Stellantis, dat ontworpen is voor compacte, efficiënte modellen met voorwielaandrijving. Volgens Opel zelf is er geen vierwielaandrijving voorzien, en dat is geen technische onmogelijkheid, maar een bewuste keuze: er is volgens het merk simpelweg te weinig vraag naar elektrische SUV’s met 4WD in dit segment.
Dat maakt de GRAVEL des te interessanter: Opel communiceert daarmee een visuele offroadstijl, maar zet zich duidelijk af tegen de technische en kostentechnische ballast van échte terreinwagens. Wat overblijft is een elektrische SUV voor de openbare weg, met avontuurlijke looks – en zonder de belofte van modderige trails. Net als de vroegere Matra Rancho, om een voorbeeld te noemen.
Zinvoller dan het lijkt?
Toch is het te kort door de bocht om de GRAVEL weg te zetten als loze marketing. Opel onderzoekt hiermee ongetwijfeld of er een markt is voor EV’s met ruige uitstraling, zonder technische complicaties. Denk aan stedelingen die graag weekendjes kamperen, of gezinnen die graag een sportieve uitstraling willen zonder concreet vierwielaandrijving nodig te hebben.
De GRAVEL zou dus prima kunnen uitmonden in een Frontera “Adventure Line” of een “X-Pack”, vergelijkbaar met hoe Opel eerder modellen als de Crossland X Rocks en Mokka OPC Line positioneerde: veel uiterlijk, weinig techniek.
De GRAVEL als mogelijke voorbode
De kans dat de Opel Frontera GRAVEL in deze vorm bij de dealer staat is nihil, behalve dan bij ene speciaal event. Maar dat hoeft ook niet. Als conceptauto biedt hij een kijkje in hoe Opel zijn elektrische modellen ruiger en persoonlijker kan maken – zonder de kosten, het gewicht en de complexiteit van een echte offroader. Wat overblijft is het interessante gegeven dat elektrische SUV’s niet alleen rationeel en efficiënt hoeven te zijn. Ze mogen ook best een beetje branie uitstralen – al is het dan vooral optisch – en dat zoiets ook bij een betaalbaarder model mogelijk is.
